Escritora do mes: Laura Gallego García

A boiroteka Rebeca González Diéguez, coa axuda de Andrea García Resúa (3ºESO B), inauguran esta sección adicando este mes de outubro á escritora de literatura fantástica e xuvenil Laura Gallego García cunha exposición de máis de vinte libros que Rebeca cede temporalmente á biblioteca e que están á vosa disposición.

Naceu o 11 de outubro de 1977, en Valencia.

É unha autora española de literatura xuvenil, especializada en temática fantástica. Estudou Filoloxía Hispánica na Universidade de Valencia e en 1999 gañou o premio O Barco de Vapor con Finis Mundi, unha novela ambientada na Idade Media. 

Tres anos despois volveu a obter o mesmo galardón con A lenda do rei errante. Actualmente a súa obra publicada comprende vintesete novelas xuvenís e algúns contos infantís, con máis dun millón de exemplares vendidos só en España e traducións a dezaseis idiomas, entre os que se encontran o inglés, o francés, o alemán e o xaponés. 

As súas obras máis populares entre os xóvenes lectores son Cronicas da Torre, Dúas velas para o díaño, Onde os árbores cantan, Alas de fuego, Alas negras, O libro dos portais e, especialmente, a triloxía de Memorias de Idhún. No 2011 recibiu o Premio Cervantes Chico polo conxunto de toda a súa obra, e en 2012 fue galardonada co Premio Nacional de Literatura Infantil y Xuvenil pola novela Onde os árbores cantan.

Ademais de libros de fantasía ten unha serie de libros Sara e as goleadoras que son de literatura realista y As fillas de Tara, que é de ciencia - ficción.

Onde as árbores cantan de Laura Gallego García:

Sinopse:

Viana, a única filla do duque de Rocagrís, está prometida ao mozo Robian de Castelmar dende que ambos os dous eran nenos. Os dous ámanse e casarán en primavera. 

Non obstante, durante os festexos do solsticio de inverno, un arisco montaraz advirte ao rei de Nortia e os seus cabaleiros da ameaza dos bárbaros das estepas... e tanto Robian coma o duque vense obrigados a marchar á guerra. 

En tales circunstancias, unha doncela como Viana non pode facer outra cousa que esperar o seu regreso... e, talvez, poñer atención ás lendas que se contan sobre o Gran Bosque... o lugar onde as árbores cantan.

Opinión persoal:

Este libro, para o meu gusto, é o MELLOR libro de Laura Gallego. Conta a historia de Viana centrándose no cambio de doncella “pitiminí” a unha auténtica guerreira. 

Que fai para lograr isto? Despois de que Nortia sexa collida polos bárbaros obligan casar a Viana cun deles. Nun momento mátao e escapa en montura cara o Gran Bosque, onde encontra a Lobo que lle axuda a ser unha guerreira: Viana pasa de poñerse vestidos a roupa de home, corta o pelo, aprende a cazar e loitar e vólvese forte.

Os personaxes en si son xeniais:

- Oki, o xuglar, un espírito libre que conta diversas historias.

- Lobo, que é o que axuda a Viana a convertirse nunha guerreira e a protexe.

- Viana, unha gran protagonista cun corazón de ouro.

-Uri, ben, non se pode describir del porque é indescriptible.

-Robian, é un cabaleiro que é máis… É detestable.

Que é o que máis e menos me gustou? O final, que che fai rir, chorar e sentir miles de diferentes sentimentos xa que é moi tenro, como o resto da historia.

SPOILER E é que despois de que Uri tornara de novo a ser unha árbore cantora e que Viana morrera, anos despois, ao carón de… E que é moi depresivo! FIN DE SPOILER

Frase favorita del libro:

Penso que todo o mundo debe lelo xa que ensínache, ademáis, moitos valores: non todo é sempre tan marabilloso como pode ser ( a vida de Viana, aínda sendo doncella, foi moi dura), o amor non sempre está nas persoas nas que nós cremos máis adecuadas e relacionado con isto, non podemos deixarnos levar polas apariencias.

Espero que o leades, os enganche e o amedes tanto coma min, deixo a miña puntuación.

9 ¾                        Ave Lunática

Pd: Puntuación máis alta porque, na miña opinión, un libro non pode ser perfecto así que esta é a máxima puntuación que lle poderei dar a calqueira

Triloxía  Memorias de Idhún de Laura Gallego García:

 Sinopsis:

Libro 1 : La Resistencia

O día en que se produciu en Idhún a conxunción astral dos tres soles e as tres lúas, Ashran el Nigromante fíxose co poder naquel planeta. No noso mundo, un guerreiro e un mago exiliados de Idhún formaron a Resistencia, á que pertencen tamén Jack e Victoria, dous adolescentes nacidos na Terra. O obxectivo do grupo é acabar co reinado das serpes aladas, pero Kirtash, un novo e desapiadado asasino, enviado por Ashran á Terra, non llo vai permitir...

Libro 2 : Tríada

Os membros da Resistencia chegaron por fin a Idhún, dispostos a facer cumprir a profecía. Pero non todo é tan sinxelo como parece. Asumirán os protagonistas o seu papel no destino vaticinado polos Oráculos? Pode confiar a Resistencia no seu novo aliado? Como serán recibidos en Idhún, despois de quince anos de ausencia? Cal será o próximo movemento de Ashran e os sheks?

Libro 3 : Panteón

Tras a última batalla contra Ashran e os sheks, moitas cousas parecen ter cambiado en Idhún. Non obstante, os Oráculos falan de novo, e as súas voces non son, nin moito menos, tranquilizadoras. Algo está a punto de suceder, algo que pode cambiar para sempre o destino de dous mundos... algo que, talvez, nin sequera os heroes da profecía sexan capaces de afrontar...

Opinión persoal:

Memorias de Idhún é unha triloxía que nos ensina, como moitas outras, que en España temos grandes escritores que poden facer obras tan boas como calqueira das triloxías que triunfan.

O libro básase practicamente no triágulo amoroso que hai entre Victoria , Kirtash e Jack, o que ás veces é un pouco pesado, pero acábase aguantando grazas a todo o imaxinativo da obra e a outra parte da historia, chea de maxia e que, se vos gusta a fantasía, namoraravos.

Eu este libro lino porque me gustara outro libro dela, A emperatriz dos etéreos e decidín que ía ler máis libros de Laura, encontrándome coa sorpresa que ao final do ano lera todos os seus libros  ( pero teño que dicir que, na miña opinión, Memorias de Idhún non é un dos seus mellores libros).

O que máis me gusta? Os personaxes secundarios son realmente xeniais, dálles unha gran importancia e fainos sentir un cariño especial cara a eles.

O que menos me gusta? O final, que final é ese? Ler tres libros como eses e encontrar a última páxina do Panteón que non é adorable, triste, graciosa nin che deixa coa boca aberta. Só quedas con cara perplexa e dicindo : Pero isto que é?!?

SPOILER: E máis aínda cando Victoria está xogando cos corazóns de Jack e Kirtash, é unha egoísta! Non lle vale con ter un, que quédase cos dous. Que se quedara con Jack dábame igual, que é un prepotente, pero Kirtash … FIN DO SPOILER

 

Claro que, despois dunha relectura para facer esta valoración, deime conta que se o miramos doutra forma, Victoria, na súa forma de unicornio, pode ser vista coma a nai natureza que, aínda que poida parecer un pouco ridículo, amános a nós, coa nosa condición de destrutores, e ama o resto da natureza. 

Esto é Kirtash (que é un shek) e Jack (o dragón). A súa loita por estar só cun deles, pero darase conta que quizáis non poda elixir un deles porque os dous son parte dela.

Cal é o meu personaxe favorito? Aínda que moita xente ama a Jack, prefiro mil veces antes a Kirtash porque é unha “ persoa” moito máis caval que Jack… Ou ben, polo menos inténtao, Jack nin o fai.

Espero que o leades e vos guste, deixo a miña puntuación.

9                          Ave Lunática